~

θα μου εξηγήσουν

ακόμα και αν υπάρχει

ακριβώς μες τον καθρέφτη 

είναι ανάγκη να δω

το σχήμα των χεριών

όταν φεύγει κανείς

το περίγραμμά τους

φωτίζει τον αέρα

~

αυτός που με μετέφερε

χωρίς να το περιμένω

ήταν μεγαλόσωμος

μόνο έτσι θα μπορούσα

να επιβιβαστώ

να ακουμπήσω

την απότομη σκάλα

με μάτια

κλειστά

καθώς το καράβι

πλησιάζει

τα φώτα δείχνουν

μια πόλη

αφημένη

η οριζόντια διάταξη

δεν άλλαξε ποτέ

στον ύπνο ακούω

τους ώμους

περιστρέφονται

να ξαναέρθει

η αυγή

~

το διάστημα

ανάμεσα 

στη μέρα και τη νύχτα

είναι παράξενο

στην πόλη

δημιουργεί έναν ήχο

καθόλου συριστικό

που μόνο ακουμπά

και φέρνει

αυτά τα σώματα

ως μια πνιχτή 

ανταύγεια

γυναίκες

που ξεχωρίζουν

πια

~

ακόμα και τώρα

το ίχνος αναπαράγεται

όταν το σώμα

νοιώσει το βάρος

τα δάχτυλα 

θα αγγίξουν

και η ανάπαυση

δεν θα είναι πια

περιορισμός

~

θέλω να προχωρήσω με αυτά που τώρα έχω

όπως μου λένε

είναι τα δάχτυλα της παιδικής ηλικίας

γιατί 

σχεδόν

πριν έρθει η βροχή

ακουγόταν ο χτύπος

η μέρα χρωματιζόταν

και τα δέρματα των ανθρώπων

έφερναν

την οσμή

~

σήμερα

τα κενά είναι διαφορετικά

κατορθώνουμε

να κρύβουμε το φως

και αυτό 

είναι μια πρώτη ανακάλυψη

νομίζω πως γίνεται

με τα χέρια

σφαίρα 

του ποταμού

λίμνη πιο διάφανη

χωρίς τα σύννεφα

χωρίς

οσμή

~

η φύση της βροχής

για να θυμίζει

το πέρασμα στο δέρμα

ποια στέκει

άοσμη

κρυφή

ποια η ανάγκη

να κατανομαστεί

η τερατώδης

νύχτα