~

ο δρόμος κυλά στην αφή
αποδιώχνω
την επανάληψη μικρών γραμμών
τις φωνές που χάθηκαν
η γνώση του σώματος
όσο το πρωινό
που φθίνει

~

τα χέρια του άλλαξαν
τους ανθρώπους τους κλείνουμε
βλαστήματα
βάλτοι κενοί
όσο στο σώμα 
καίνε

~

αν χαθούν
θα φύγει και το δικό σου σώμα
βουλιάζουν
δείχνουν τα μάτια
κήτους

~

έκκριση
να μείνουμε εδώ
βηματισμός φωνής
που σχεδιάζει
σώμα

~

το ρεύμα της θάλασσας
δεν είναι πια δικό μου
η ίδια 
δείχνει το δρόμο της σιωπής
ο χρόνος φέρνει απογεύματα κενά
μες τα νερά ενόχληση
ανταύγεια ξύλινη
σώμα στην πύκνωση
σώμα 
σταμάτημά της

~

το δέρμα αναπαύεται
οι εποχές δεν κρύβουν
το όποιο σώμα χάθηκε
αν έχει πάρει την οσμή
φέρνει κοντά 
τον ίσκιο

~

ο επαρχιακός δρόμος
έχει ακόμα τα δέντρα
προχωρώ με την παλιά μορφή
έτσι, ο πόνος δεν ακούγεται
η ζεστασιά των κορμιών
περιβάλλει
δεν είναι τυφλή 
είναι άηχη
ήρεμη όψη
ρέει