~

στην απόσταση

ο εαυτός

πολλαπλασιάζεται

η συνοχή

υπάρχει

μόνο στη μακρινή

βοή

κυμάτων

στους κόκκους

μιας άμμου

που τωρα παίζει

μέσα στη λάμψη

του παιδιού

~

γνωρίζεις

τη στιγμή

που θα μείνει

στο δέρμα

έχει πάντοτε

την υφή

πόνου

και παραδοχής

οξύνει

και μένει η

θάλασσα

να επαλείφειται

ως γεύση

οι φωνές

να μακραίνουν

θα πεθάνουν

και θα πεθάνουν

σε ύπνο

ξανά

~

χρειάζεται μια επανάληψη

δεν ξέρω 

αν θα είναι του ίδιου

γιατί μοιάζει

πιο δύσκολη

ακολουθεί

σε σπαστές εικόνες

δεν ξέρω 

σε ποιον ανήκει

ούτε αν η ιστορία

μπορεί να κρύψει

το ψεύτικο γέλιο

φαντάζομαι

η εκδήλωση

της αμηχανίας

θα φέρει

το καταφύγιο

τις γρίλιες

ενός παλιού σπιτιού

το φως

που ακόμα

μοιάζει

ως διάχυση

να σβήνει

~

ο κίνδυνος μπορεί να είναι το απλό αντικείμενο

ένα μολύβι

ίσως

που πέφτει

σε μετρήσιμη

απόσταση

το σώμα

ερμηνεύει

ασυναίσθητα

και για τους παρατηρητές

το τίναγμα

αυξάνει 

της αίσθηση

της ψυχρότητας

βαθιά

μέσα

στη λήθη

~

για τα μικρά θηλαστικά

το κλειστό κουτί

είναι χώρος παιχνιδιού

χαρτογράφηση

μιας εσωτερικής

ερήμου

φωνή

που αποκαλύπτει

όψη

να μείνει 

εκεί

να ανακαλύψει 

την οσμή

που η εικόνα

σβήνει

~

η φωνή του

με δυσκολεύει

το σημείο

από όπου παρατηρώ

δημιουργεί

διαστάσεις

γνωρίζω

η όραση

ως αίσθηση

συνολικά

εχθρεύεται

η κίνηση μόνο

μπορεί να επαναφέρει

το ίχνος

της προηγούμενης

μέρας

ψελλίζει

πάνω 

σε χέρια

~

βαθιά στις παλάμες

τα πρόσωπα 

ψάχνουν να επιστρέψουν

η επανάληψη

καθησυχάζει

ό,τι συνέβη 

στο σώμα

- πάντα το σώμα

είναι συμβάν - 

ξεχνιέται

γιατί το νερό

είναι δισδιάστατο

λεπτό

δίχως τη γνώση