~

η μέρα επαναλήφθηκε
αυτό έγινε ορατό
μέσα από τη συζήτηση
η αποστροφή του λόγου 
χάθηκε
στην ήπια δεξαμενή των πετρωμάτων
όταν τελειώσουν όλα
ο κόκκος θα είναι ανάμνηση
φτερό οργής
σε πλεύση

~

αυτό που τρόμαζε 
τώρα είναι ο ήχος
και αυτό που άλλαξε
περνά αδιάφορο
το δέρμα καταναλώνεται
στους ήχους της πόλης
κάποιοι θα πουν
την ασυνέχεια ως δώρο
ακτές όσο η ρίζα 
τρόμου

~

τα νερά τους έφυγαν
απ' τους νεκρούς
τόσο καθρέφτισμα σιωπής
όσα δεν είπα
λάμπουν

~

στα χέρια σου είναι ο κόσμος
ψευδαίσθηση κάθε παιδιού
η διαδρομή
μέχρι την ξηρασία

~

η φωνή χάθηκε
χάθηκε στους σχηματισμούς των χρωμάτων
γνωρίζουμε πως τίποτα δεν είναι αληθινό
αναμειγνύεται όμως
δάχτυλα κρούστας των χελιών
δέρμα λιμναίο
πτώση

~

το σώμα μετουσιώνεται πάνω μου
η αίσθηση είναι ουδέτερη
μπαίνουμε σε μια άλλη ζώνη
πεθαίνουμε
ήταν επιθυμία;
νύχια της ύλης
χεράκια αυγού
τα πρωινά έχουν ψυχρό
το φως τους

~

με τα δάχτυλα
φαίνονται οι σκέψεις των τόπων
σώματα επιθήματα
άκριτα πλάθουν χώρο