~

οι σκιές στο δωμάτιο

θα με κρατήσουν

μπορώ να ξεχάσω

την ύπαρξη του φωτός

να απλώσω τα χέρια

και όσα έγιναν

να σβήσουν

ξανά μορφή

απ' την αρχή

η γέννησή 

σου

~

τη στιγμή

που η ροή

γίνεται αντιληπτή

απ' το παιδί

ανοίγει ο έρωτας

ψευδαίσθηση

που ακουμπά 

το δέρμα

~

βάρυνε

στο τέρμα τη ακτής

ήταν ξεκάθαρο

πιά

κανείς δεν ήταν υποχρεωμένος

να επιλέξει

η ανόητη 

αναμονή

αυτή χωρίς τα χέρια

έδεσε

μιμητικά

το σώμα

~

να περιγράψω 

το σώμα

και τώρα ξέρεις

πως δεν μπορείς να νοιώσεις

και ποτέ δε συνέβη

το φύλλο του δέντρου

στο τρυφερό 

νερό

~

το ξέρεις ότι είναι σωματικό

και πρέπει να δείχνει

τις ρωγμές

καθώς τα σημεία 

στους τοίχους

αυτά τα ακαθόριστα

είναι που το βλέμμα

του παιδιού

πηγαίνει

μιλά 

και η απάντηση

υποδεικνύει το βουητό

μέσα στον σκιερό της

τόπο

~

το σημάδι τους

δρόμος νερού

στο μέτωπο

υπήρξαν βρέφη

ο ήχος

καθώς κυλά

θυμίζει σφαίρα

χρώματα

στην 

υφή 

τους

~

τα στολίδια

που σε έντυσαν

λόγια που έπαλλαν

ματαίωση

σέρνουν ένα πρόσωπο

που θα χαθεί

στιγμή

τη μόνη υπάρχουσα

στο βάθος

ενός

ήλιου