ο χειμώνας
- με την έννοια του φωτός -
έφερε συσσώρευση
αντικειμένων
τα χέρια
που ήταν έκφραση
παρηγοριάς
γιατί είναι η πρώτη
γνώση
κάθε αναπνοής
αναπαράγουν
φωνή
που πνίγεται
στον στρόβιλο
χρωμάτων
Ένα ημερολόγιο για τις σπασμένες εικόνες , τα θραύσματα και τις αποκομμένες λέξεις
ο χειμώνας
- με την έννοια του φωτός -
έφερε συσσώρευση
αντικειμένων
τα χέρια
που ήταν έκφραση
παρηγοριάς
γιατί είναι η πρώτη
γνώση
κάθε αναπνοής
αναπαράγουν
φωνή
που πνίγεται
στον στρόβιλο
χρωμάτων
το ίχνος
της βροχής
στον παλιό
κόσμο
αποκαλύπτεται
όταν αγνοηθεί
η φαντασία
αναπλάθει
τα βήματα
καθώς τα ήπια
δέρματα
των ζώων
αγνοούν
την αναμονή
οι κουκκίδες
δεν έχουν
αίσθηση
προσεκτικά
σωρεύουν
για να κρατηθεί
το μυστικό
σημείο
η συνάντηση
πρέπει
να αγγίζει
το κύμα
των νεκρών
ο ουρανός
έχει αλλάξει
από την εποχή
που ζούσαν
δεν προστατεύει
είναι λεπτός
σκληρή αφή
στη γνώση
ονειρεύτηκα
τα παλιά σπίτια
πόνος
δεν υπήρχε
μόνο η αίσθηση
πως μιλούσα
με τη γλώσσα
ενός άλλου
αυτό έκανε
το σώμα
διαφορετικό
σχεδόν
μια ίνα
σεντονιού
απαύγασμα
της όψης
στις ζωγραφιές
τα σπίτια ορθώνονται
με καμινάδες
τα παράθυρα
είναι τρυφερά
σημείο ρωγμής
δεν φαίνεται
και η επικάλυψη
δροσιάς
γαλήνης
είναι φυσκή
τα νερά
πηγάζουν
μέσα απ' το
στόμιο
του ήχου
κυλούν βουβά
φέγγουν
ως ύπνος
του θανάτου
η υπόταξη
δηλώνει τη βούληση
φίλτρο κενό
ο καθρέφτης
είναι
χωρίς οσμή
καθώς όλοι γνωρίζουμε
στα όνειρα
τα σώματα
είναι απαλά
λάμπει
το μυστικό τους
δέρμα
ερμηνεύουμε
την ανάγκη του εντόμου
να προσδιορίσει
τον τόπο
ως αγκαλιά
μητέρας
η δυνατότητα
κίνησης
επισφραγίζει
τη γαλήνη
ο διάκοσμος
μόνο πληθαίνει
εντός