~

ακόμα και αυτές οι συνειδητοποιήσεις

που μοιάζουν

σημεία του δέρματος

έρχονται

προγραμματισμένες

δεν αποτελούν 

προσωπικές ανακαλύψεις

την κατάλληλη στιγμή

εισάγονται γράμματα

άλλοτε δημιουργούν

θαλπωρή

άλλοτε

πλέγματα

όλο και πιο συχνά

οδύνη

~

τόπος τιμωρίας

μόνος πρέπει 

να το ανακαλύψεις

η σκιά θα παραμείνει

βουβή

στο ερώτημά σου

οι φόβοι

πραγματικοί

το δέρμα 

αχρείαστο

στην άκρη του φωτός 

κατηγορηματικό

καθόλου απόμακρο

ως την οσμή 

του άστρου

~

η αγάπη έχει πάντα

τον απόκοσμο ήχο

της απώλειας

όχι γιατί πρέπει

κάτι να ειπωθεί

ούτε να παρουσιαστούν

τα ενστικτώδη 

μάρμαρα

στις ιαχές προσώπων

μόνο

το σταγονίδιο

της μομφής

σφιχτά

πάνω στο νεύμα

~

η ροή των υδάτων

επιβεβαιώνεται

από την εσωτερική 

συσπείρωση

το νεύμα του σώματος

σε κόσμο

δίχως ήλιο

στην ακτίνα

του πέλματος

παλιού ανθρώπου

θαμνοειδούς

σκούρο γαλάζιο

πάντα

πυκνό

~

ο χειμώνας

- με την έννοια του φωτός - 

έφερε συσσώρευση

αντικειμένων

τα χέρια

που ήταν έκφραση

παρηγοριάς

γιατί είναι η πρώτη

γνώση

κάθε αναπνοής

αναπαράγουν

φωνή

που πνίγεται

στον στρόβιλο

χρωμάτων

~

το ίχνος

της βροχής

στον παλιό

κόσμο

αποκαλύπτεται

όταν αγνοηθεί

η φαντασία

αναπλάθει 

τα βήματα

καθώς τα ήπια

δέρματα

των ζώων

αγνοούν

την αναμονή

οι κουκκίδες

δεν έχουν

αίσθηση

προσεκτικά

σωρεύουν

~

για να κρατηθεί

το μυστικό 

σημείο

η συνάντηση

πρέπει

να αγγίζει

το κύμα

των νεκρών

ο ουρανός

έχει αλλάξει

από την εποχή

που ζούσαν

δεν προστατεύει

είναι λεπτός

σκληρή αφή

στη γνώση