~

αισθάνεται ότι είναι

στο κέλυφος

η λέξη απλώνεται

πρώτα στα χέρια

τα υπόλοιπα

είναι αχρείαστα

τα παιδιά παρατηρούν

τα σύννεφα

εφόσον τα δουν

είναι το πρωτο βήμα

αυτό που ορίζει

τη διαδρομή 

ψυχρή

μέσα 

στο

νήμα

~

ο τρόπος που τα πράγματα

πληθαίνουν

δεν είναι ενδεικτικός

της άμμου

πλαταγίζουν στη γλώσσα

περνούν απ' τον ύπνο

σε ζοφερές ακτές

στην πρώτη ακμή

του εμβρύου

~

η άρνηση

θα σμιλέψει

το σώμα

όμως χρειάζεται

τα δέντρα

να μη δείχνουν

τις απολήξεις

το νερό 

θα εμφανιστεί

είναι φορέας

ήχου

στον ποταμό

όπως

η κρατερή

ματιά

~

υπάρχουν λέξεις που φέρουν βάρος

αποτέλεσμα εξαναγκασμού

το φως της αυγής 

αποκαλύπτει

ότι εντυπώθηκαν

τώρα να τραβηχτώ

η οσμή του ανέμου

δίχως την πόλη

δίχως τον θόρυβο

των ύπτιων

μορφών

~

αρκεί το ηχόχρωμα

αυτό που δεν θέλεις να ακούσεις

γιατί ο δρόμος

έμοιαζε πια

να έχει 

άλλο χρώμα

σκούρο

γαλήνιο

στην οσμή

και τώρα οι ακκίδες

επανέρχονται

το σώμα 

επανατοποθετείται

στη θέση 

του παιδιού

τα δάχτυλα

ξαναγίνονται

απολήξεις

και προσεγγίζουν

διαρκώς

τον ανεκδήλωτο

θυμό

~

η κουκκίδα στο πλέγμα

μοιάζει ζωντανή

μετά θυμάμαι

το γυάλινο περίβλημα

θα προστατεύει

το ασημένιο σύννεφο

θα παραμείνει

γλυκό και ατόφιο

φωνές νεκρού

να αντανακλά

τη σήψη

~

λόγω του ήχου

πολλά πράγματα περνούν

στη συνείδηση

μικρές γροθιές

παιδιού

σκλήθρες

που αποκόπηκαν

μια οσμή που μόνο στον λαιμό του πατέρα

υπήρξε

τώρα στην άκρη

της θάλασσας

οι κόκκοι της άμμου

πληθαίνουν

όσο υπάρχει

η θάλασσα

όσο υπάρχει

πεισματικά 

ακόμη