το πλαίσιο του συναισθήματος δεν μπορεί να σταθεί
αν και είναι τα πάντα
αυτό που μπορεί
να συμβεί
καθώς η μέρα θα κλείνει
κουβαλώντας
τη ζέστη
και την οσμή
είναι να ανοίγεται
πάνω στη μνήμη του δέρματος
μονοπάτι
με τη δροσιά του πρωινού
ήχος κενός
ως λάμψη
Ο ποιητής οραματίζεται τις πρώτες στιγμές του κόσμου μας,όταν ήχος,φως, λάμψη,άγγιγμα βγαίναν τόσο αγνά απο μια ενέργεια:την αγάπη
ΑπάντησηΔιαγραφή