Ήταν παράξενο να βλέπω τον ποταμό. Παιδί μάθαινα τ'όνομά του. Το πλατύγιζα, το περιέφερα σαν τρόπαιο. Ήταν το ταίρι, το σύνορο του κόσμου, κάτι πλασμένο ν'ακούγεται μόνο. Λέξη να μείνει, για όσους δεν μάντευαν το συριγμό των συλλαβών, τη θεραπευτική οδύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όσα γράφονται εδώ, συνομιλούν. Η μη απάντηση , προσπάθεια μη παρέμβασης .Ένα μεγάλο ευχαριστώ.