~

μ'αυτή τη συννεφιά 

στα μπαλκόνια οι άνθρωποι



σκεφτικοι μοιάζουν όλοι

απορροφημένοι



είναι το κάπνισμα νομίζω



μια σκληρημένη άκρη

κάπου στον ύπνο



μαζεύω το φως της

στόμιο



είναι φωνή



η εξημμένη λύπη