Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2014

~


Συνήθως χρειάζεται να ερμηνευθεί ως απώλεια. Δύο μικρά κομμάτια ξύλο γλιστρούν ασυναίσθητα, ανενεργά. άλλοτε μοιάζουν να θέλουν να σταθούν μαζί και άλλοτε απομακρύνονται. Στην πραγματικότητα αυτό που θέλω να ακολουθήσω είναι η ανάμνηση της θάλασσας. Την ακίνητη εικόνα - σταδιακά - με το πορτραίτο εφήβου. Τα κύματα πίσω από το πανί .


Ο συνεχόμενος,
ο πλαστικός τους τόνος.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Όσα γράφονται εδώ, συνομιλούν. Η μη απάντηση , προσπάθεια μη παρέμβασης .Ένα μεγάλο ευχαριστώ.