~

μ'αυτή τη συννεφιά 
στα μπαλκόνια οι άνθρωποι

σκεφτικοι μοιάζουν όλοι
απορροφημένοι

είναι το κάπνισμα νομίζω

μια σκληρημένη άκρη
κάπου στον ύπνο

μαζεύω το φως της
στόμιο

είναι φωνή

η εξημμένη λύπη