Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

οι φωνές των παιδιών
που κάποτε έπαιξαν εδώ
σ 'αυτή την παραλία την χειμερινή
παφλάζουν τώρα.
στο βράχο κυλάνε μελανές αναπνοές,
χαρταετοί που μπλέχτηκαν στα ρύκια.
η πέτρα στέκεται κοντά
και είμαι ευτυχής μέσα στην αγκαλιά της.
όταν ξυπνήσω 
θα είμαι ο πιο μικρός της γιος,
ο κέδρος ο ψιθυριστής,
ο παρατηρητής των λύχνων.

13 σχόλια:

  1. Καλησπέρα Μάκη.

    Ανάμεικτη τρυφερότητα και αδράνεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα Μάκη.

    Ανάμεικτη τρυφερότητα και αδράνεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ποιο ήταν το ερέθισμα για την δεύτερη ανάγνωση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αδράνεια.Δεν την είχα νοιώσει. Αγαπώ πολύ την πέτρα. Την θεωρώ τρυφερή ,γεμάτη ενέργεια και μνήμη.

      Διαγραφή
    2. Κατά μία έννοια η πέτρα έχει τα σημάδια της ζωής ως δέκτης,δια του απαρασαλευτού της...

      Διαγραφή
  4. η πέτρα!
    θάλασσα εσύ, λίμνη εγώ...
    και η πέτρα!
    μια πέτρα που ρίχνεις στη λίμνη προκαλεί ομόκεντρους κύκλους, οι οποίοι συνεχώς μεγαλώνουν στην επιφάνειά τους, εμπλέκοντας στην κίνησή τους, σε διαφορετικές αποστάσεις, με διαφορετικό αποτέλεσμα, το νούφαρο, την καλαμιά, τη χάρτινη βαρκούλα, και το φελλό του ψαρά…
    πράγματα, που το καθένα υπάρχει για λογαριασμό του, στην ησυχία ή στον ύπνο του, λες και τα καλούν στη ζωή, αναγκάζονται να αντιδράσουν, να έρθουν σε σχέση μεταξύ τους…
    άλλες αόρατες κινήσεις αναπαράγονται πιο βαθειά, προς όλες τις κατευθύνσεις, καθώς η πέτρα βυθίζεται στη λίμνη μετακινώντας φύκια, τρομάζοντας ψάρια, προκαλώντας!

    όταν, μετά, φτάσει στο βυθό, αναταράζει τη λάσπη, χτυπάει τα αντικείμενα που κείτονται εκεί ξεχασμένα (αδράνεια): μερικά αποκαλύπτονται, άλλα σκεπάζονται με τη σειρά τους από την άμμο…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. στην όχθη τώρα, παρακολουθώ τη ροή.καλημέρα katabran

      Διαγραφή
    2. στην όχθη τώρα, παρακολουθώ τη ροή.καλημέρα katabran

      Διαγραφή
  5. η πέτρα!
    θάλασσα εσύ, λίμνη εγώ...
    και η πέτρα!
    μια πέτρα που ρίχνεις στη λίμνη προκαλεί ομόκεντρους κύκλους, οι οποίοι συνεχώς μεγαλώνουν στην επιφάνειά τους, εμπλέκοντας στην κίνησή τους, σε διαφορετικές αποστάσεις, με διαφορετικό αποτέλεσμα, το νούφαρο, την καλαμιά, τη χάρτινη βαρκούλα, και το φελλό του ψαρά…
    πράγματα, που το καθένα υπάρχει για λογαριασμό του, στην ησυχία ή στον ύπνο του, λες και τα καλούν στη ζωή, αναγκάζονται να αντιδράσουν, να έρθουν σε σχέση μεταξύ τους…
    άλλες αόρατες κινήσεις αναπαράγονται πιο βαθειά, προς όλες τις κατευθύνσεις, καθώς η πέτρα βυθίζεται στη λίμνη μετακινώντας φύκια, τρομάζοντας ψάρια, προκαλώντας!

    όταν, μετά, φτάσει στο βυθό, αναταράζει τη λάσπη, χτυπάει τα αντικείμενα που κείτονται εκεί ξεχασμένα (αδράνεια): μερικά αποκαλύπτονται, άλλα σκεπάζονται με τη σειρά τους από την άμμο…

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Όσα γράφονται εδώ, συνομιλούν. Η μη απάντηση , προσπάθεια μη παρέμβασης .Ένα μεγάλο ευχαριστώ.