Σάββατο 7 Απριλίου 2012

Κύλισμα

Η θάλασσα πάλι
Στεγνή και αδιάφορη πίσω από τα νερά.
Τι μένει στο βλέμμα
όταν ο ήλιος είναι ένα κέλυφος νεκρό;
Η απορία ψελλίζω.
Και έπειτα η γνώση.
Η θριαμβευτική.

2 σχόλια:

  1. παντα μέσα υπαρχει μια φλέβα που χτυπα..
    και ο ήλιος δεν μπορεί να πάψει να λάμπει και να αγγαλιάζει την θάλασσα... και αυτή πάντα εκει να τον περιμένει.. ίσως να προσποιείται..

    με την παρατήρηση πάντα λυνονται όλες οι αποριες..

    καλη μας ημερα Μάκη...

    υγ.. είχα ενα προβλημα με το τροφοδοτικό..αλλα είμαι παλι πίσω.:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με την παρατήρηση...δίκιο έχεις. Ευχαριστώ για το σχολιο και την παρουσία

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Όσα γράφονται εδώ, συνομιλούν. Η μη απάντηση , προσπάθεια μη παρέμβασης .Ένα μεγάλο ευχαριστώ.