Η αιώρηση

Μικρότερος καθόμουν

σε ασημένια βεράντα.

Την ένοιωθα κυματιστή.

Το χρόνο μετρούσα με τα πράσινα

και τα λευκά φανάρια.

Έμαθα να λικνίζομαι εκεί,

ν'αναπνέω τη χάρτινη μορφή μου.

Φυσώ και φεύγει,

κλείνω τα μάτια και αναπολεί.